Η κ. Μαργαρίτα

Τη στιγμή που όλοι έβαζαν στοιχήματα για τον παιδικό με την εκδοχή "θα με αποβάλλουν" να μάχεται σώμα με σώμα με την εκδοχή "θα μου τις βρέξουν και δεν θα θέλω να ξαναπατήσω", η κ. Μαργαρίτα έκανε τη διαφορά και όχι μόνο πήγα και κάθισα στον παιδικό αλλά κάνω φασαρία για να πηγαίνω μέχρι και τα Σαββατοκύριακα και τα απογεύματα.

Καθώς είμαι πολύ γλυκούλης και όμο(ρ)φος όπως διαπίστωσε -και εγώ το υιοθέτησα και συστήνομαι έτσι έκτοτε-, με ανέλαβε και με προσέχει κατ' αποκλειστικότητα. Μου αλλάζει ρούχα γιατί λερώνομαι όλη την ώρα, με προσέχει να τρώω λίγο - λίγο (όπως λέει και η κυρία Δέ(σ)ποινα) για να μην κάνω εμετό και προπάντων όλο και κάποιο γλυκό κρύβει μόνο για μένα, που το ανακαλύπτω πάντα χωμένος στα ντουλάπια και το ψυγείο του παιδικού.

Στον παιδικό έχω εξηγήσει (κυρίως χειρωνακτικά) στα υπόλοιπα παιδιά ότι εγώ κάνω κουμάντο (μέχρι και συμμορία έχω οργανώσει) και προπάντων φασαρία. Παρ' όλα αυτά δεν εννοούν να το καταλάβουν όλοι.

Έτσι, ένα παιδάκι μια μέρα έκλαιγε όλη την ώρα. Εκνευρίστηκα γιατί μόνο εγώ έχω το δικαίωμα να κάνω φασαρία. Δεν έκανα τίποτα. Η κυρία Μαργαρίτα πήγε να το ηρεμήσει. Πάλι δεν είπα τίποτα. Εκείνο δεν ηρεμούσε. Ούτε έκανα, ούτε είπα τίποτα. Αφού η κυρία Μαργαρίτα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να το ηρεμήσει, του είπε γεμάτη απόγνωση "Σταμάτα, σε παρακαλώ. Με πονάει το κεφάλι μου!" Σηκώθηκα, του έριξα ένα κατακέφαλο, χωρίς να πω τίποτα και επέστρεψα στη θέση μου.

Έβγαλε αμέσως το σκασμό.

Έτσι καθαρίζει ο άντρας όταν βασανίζουν τα κορίτσια του.

Έβηξε κανείς;