(Ο μικρός δίπλα μου με το 1 χέρια αγκαλιά και με το άλλο γράφω στο laptop) ενώ αυτός βλέπεις στρουμφάκια στην τηλεόραση.
- Μαμάαααααααααααααααααααα! Εγώ κλαίω!
- Γιατί μωρό μου;
- Πάρε με αγκαλιά
- Αγκαλιά δεν σε έχω;
- Μαμά. Εγώ στε(να)χω(ρ)ιέμαι.
- Γιατί αγάπη μου;
- Θέλω αγκαλιά.
- Αγκαλιά δεν σε έχω;
- ΘΕΛΩ ΑΓΚΑΛΙΑ!
- Μήπως θες να έρθεις πάνω μου αγκαλιά για να μου πάρεις το πισί;
- ΝΑΙ!!!
αυτό το "εγώ κλαίω" έχει γραψει!
ΑπάντησηΔιαγραφή(σκοπεύω να το κλεψω, γι' αυτο στο ανακοινωνω :))
Κλέψ'το!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η επωδός στην γκρίνια του.
Σαν σκηνοθετική οδηγία σε σενάριο.
Σαν υπότιτλος σε βουβό μελόδραμα.
Το παιδί ανακοινώνει
"εγώ κλαίω"
και ούτε δάκρυα, ούτε φωνές, ούτε υστερίες!
εγώ κλαίω
και τέλος!
Αν το κάνανε και τα μωρά πολλές μανάδες θα ήταν ευτυχισμένες!
"εγώ κλαίω"
*ησυχία"
*απέραντη*