Τα πουράκια

Έχουμε πάει σε ένα μοναστήρι στο χωριό. Τελειώνει η λειτουργία μετά από όλο το πρόγραμμα (με τρέξιμο μέσα στην εκκλησία, άναμα κεριών, φασαρία κ.τ.λ.) Αφού χτύπησε καμπάνες, κατέβασε νερά και λουκούμια άρχισε να φωνάζει και να θέλει "κάτι τις" (=γλυκό)
Από κοντά και ο γιος του παπά, 1 κεφάλι πιο κοντός, στόμα είχε και μιλιά δεν είχε.

Σε 5 λεπτά καταφθάνει 1 καλόγρια με 1 κουτί πουράκια. Το αρπάζει ο γλυκούλης, κοίταζε το άλλο το παιδάκι.
- Θα το μοιραστείτε
- Όχι!
- Τα καλά παιδάκια τα μοιράζονται
- ΟΧΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!!!

Έχουμε γίνει θέαμα. Ο μικρός απο δίπλα ξερογλύφεται και κοιτάζει την μάνα του με μάτια παραπονεμένα. Σε 2 λεπτά επιστρέφει η καλόγρια με δεύτερο κουτάκι με πουράκια και το δίνει στο άλλο παιδί. Ο γλυκούλης έχει κρύψει παραμάσχαλα τα δικά του τα οποία κατεβάζει σχεδόν αμάσητα και βολιδοσκοπεί το κουτί του άλλου, ο οποίος τρώει 1-2 και το κλείνει και το βάζει στην άκρη

- Μωράκι μου, θα μου δώσεις εμένα 1?
- ΟΧΙ
- Μωρό μου, θα δώσεις 1 στην καλόγρια που σου τα έφερε;
- ΟΧΙ
- Μωρό μου πρέπει να τα μοιραζόμαστε, θα δώσεις 1 στην καλή κυρία που σου ζήτησε;
- ΟΧΙ

Η ώρα περνά ο γλυκούλης το αδειάζει, το κλείνει και σε λίγο τον βλέπω να ξαναμασαμπουκώνει πουράκια και σκέφτομαι κοκκινίζοντας από ντροπή

"ωωωχ! πήγε και ζήτησε και άλλο κουτί!"

εκείνη την ώρα γυρνώντας το κεφάλι βλέπω το άλλο πιτσιρίκι να στέκεται με μια βουβή απελπισία και απορία πάνω από 1 άδειο κουτάκι πουράκια.

Ο γλυκούλης είχε πάει και του είχε βουτήξει το κουτί με τα πουράκια και του άφησε το άδειο δικό του κουτί στην θέση του γεμάτου για να μην τον καταλάβει κανείς!

Μούτρο μεγάλο!

Για την ιστορία ο άλλος πιτσιρικός δεν έβγαλε κιχ. Απλά έμεινε με την απορία πώς εξαφανιστήκαν τα πουράκια του.