(Κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού με το laptop ανοιχτό στα γόνατα. Ο μικρός ξυπνάει, ανεβαίνει στον καναπέ και έρχεται στο πλάι πιάνοντάς με σφιχτά από το λαιμό και κρεμιέται - εξού και η γνωστή στάση bebis-kolies-).
- Μαμά... εγώ κλαίω. Κάνε με 'φιχτή αγκαλιά.
(χώνει το πόδι σιγά-σιγά και κάθεται αγκαλιά στα γόνατα κοιτάζοντάς με κατάματα.)
- Εγώ κλαίωωωωω. Κάνε με 'φιχτή αγκαλιά.
(Μετά από λίγο γυρίζει, κάθεται με την πλάτη του στο πρόσωπό μου και προσπαθεί να πάρει το laptop. Με μία αστραπιαία κίνηση τον βάζω στην άκρη.)
- Κλαίω. 'Φιχτή αγκαλιά.
(Bebis-kolies ΙΙ. Παραιτούμαι. Πάω να απομακρύνω το laptop για να το κλείσω. Ο μικρός κατεβαίνει στο πάτωμα. Πολύ ήρεμα το δέχτηκε ότι το laptop θα κλείσει. Περίεργο. )
- Μικ(ρ)ό Διάλλειμμα τώλα.
(Μου δίνει την αγκαλιά του (σ.μ. το μαξιλαράκι του.)
Την πιάνω....
μου παίρνει το laptop και κάνει μεταβολή να φύγει.)
Καλά αυτό το Μπέμπης-Κολιές είναι όλα τα λεφτά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά, γέλασα με την ψυχή μου!
Φιλάκια και στον Μπέμπη-Κολιέ και στην μαμά που φοράει αυτό το όμορφο κολιέ :) :) :)
καλά, είχε καταστρώσει σχέδιο όχι αστεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα επαναλάβω γι'αλλη μια φορά: μωρέ, τι ειναι τουτος; :)))
(και μετα λέω το Ραφάκι μου Σάββα Ξηρό.. :ΡΡ)
Μούτρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή- OXI ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΥΤΟΣ!
:p
δεν είσαι μωρό μου, δεν είσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))
Εμενα μ' αρεσει πολυ και το μπεμπης-γραβατα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ειναι μεγαλο μουτο!!