Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Ζήλια; Γιατί όχι;


Σαλόνι. Φωνές. Χαμός. Φασαρία αλλά και μια ζουζουνοδιάθεση να πλανάται στον αέρα. Ο μικρός όλη την ώρα ανεβαίνει στην πλάτη του καναπέ και απο εκεί στο περβάζι του παραθύρου του σαλονιού σαν γάτα για να χαζεύει τα αναμένα φώτα στην εθνική. Τον τραβάμε κάτω, αυτός εκεί, το βιολί του, να σκαρφαλώνει ξανά και ξανά στο παράθυρο.
Αφού δεν βαριότανε με τίποτα να ανεβοκατεβαίνει, κάνω νόημα στους υπόλοιπους να τον αφήσουμε εκεί και ξαπλώνω στα πόδια της μάνας μου στον καναπέ.

- Μαμά χάιδεψέ μου τα μαλλιά μου σε παρακαλώ.....

Με ένα ζντουπ ο μκρός προσγειώνεται πάνω μου και αρχίζει να με τραβά από τα μαλλιά για να με τραβήξει από τα πόδια της μάνας μου.

- Γιαγιάααα!!!! εμένα καλό - καλό. Σήκωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!

Δεν σηκώνομαι. Χώνεται από πίσω και σπρώχνοντάς με λίγο λίγο, με πετά κάτω. Κάθεται 2 λεπτά να απολαύσει τα χάδια και αμέσως μετά ξανανεβαίνει στο περβάζει. Με το που κάθεται στο μάρμαρο ξανά εγώ ξάπλα στα πόδια της..... με βλέπει και... ξανά ζντουπ πάνω μου!

- Εγώ αγκαλιάααααααααααααααααααααααα. Σήκωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!

- Έλα, του λέω, να σε πάρω αγκαλιά, να μας κάνει και τους 2 καλό - καλό

- Δε χωλάμε!

και με μία κλωτσιά να 'μαι πάλι στο πάτωμα :)

Για ακόμα μια φορά ήταν ο αρχηγός της αγέλης ;)

3 σχόλια:

  1. Aκριβως! Αντε γιναμε ολοι ισα κι ομοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Μαριλένα
    αυτός ετάχθη μάλλον καβαλαρία! καβάλα πάν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε!

    @Adamantia
    .... αφεντικά και δούλοι 'κατά γινήκαμ' ούλοι!
    άντε τώλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή